sobota, 16 sierpnia 2014

O pięknej dziewczynie, która muzyczny świat ratowała - "Carol" (1990)

Jak już zapewne wiecie, wprost uwielbiam bawić się w "archeologa", który to grzebie pośród starych bajek, polując zwłaszcza na te najbardziej niszowe, coby je na światło dzienne wyciągnąć. Bo fakt faktem, często te mało znane tytuły okazują się być cholernie dobre i człek w głowę zachodzi, dlaczego nie zdobyły większej popularności, ino zaginęły gdzieś na przestrzeni wieków. Wspomnieć wystarczy takie produkcje jak "Dream Hunter Rem", "Giant Gorg" czy też "Mashin Eiyuuden Wataru". Ostatnio podczas takich "wykopalisk" natknąłem się na jednoodcinkową OVA zatytułowaną "Carol", która to powstała na bazie książki pod tym samym tytułem. Jakoże streszczenie fabuły bardzo mi się spodobało, to postanowiłem bajkę tę obejrzeć. Czy jest to kolejna zaginiona perełka?

Tytułowa Karolina to młoda i piękna dziewczyna, mieszkająca w Londynie wraz ze swoją kochającą rodziną. Nasza bohaterka wiedzie spokojne i radosne życie, do czasu, kiedy z bliżej nieokreślonych przyczyn jej ojciec, słynny wiolonczelista, traci swą umiejętność gry na instrumencie. W domu Karoliny zaczyna przez to dochodzić do częstych konfliktów pomiędzy poirytowanym tatą, a resztą rodziny. A na tym problemów nie koniec - jak się bowiem okazuje, stała się rzecz straszna i zamilkł słynny Big Ben. Sprawa jest tym bardziej tajemnicza, że wszystkie mechanizmy są sprawne, a mimo to sławetny londyński zegar nie wydaje z siebie żadnego dźwięku. Wszystko komplikuje się jeszcze bardziej, gdy pewnego dnia ulubiony zespół Karoliny - Gable Screen - w równie tajemniczych okolicznościach zalicza gwałtowny spadek i traci swoje miejsce na liście najpopularniejszych młodzieżowych zespołów. A jakby tego było jeszcze mało, nasza bohaterka zaczyna słyszeć dziwne głosy, wołające ją po imieniu, a wkrótce potem przetransportowana zostaje do tajemniczej, magicznej krainy, gdzie przyjdzie jej stawić czoła potężnym siłom ciemności...

Cóż mogę rzec - bajka zapowiadała się pysznie. Miałem spore nadzieje, że dostanę zgrabnie napisaną, ślicznie zanimowaną opowieść, która całkowicie wciągnie mnie do swego magicznego świata. Przeliczyłem się. Twórcom niestety nie udało się dobrze przerobić książki na bajkę. Pacing jest wręcz tragiczny. O ile początek jest jeszcze sensowny i zrozumiały, tak w momencie, gdy Karolina trafia do magicznej krainy, wszystko zaczyna się szybko sypać. Bohaterowie co rusz rzucani są w coraz to kolejne lokacje, co rusz raczeni jesteśmy kolejnymi losowymi szczątkami informacji, co rusz bez żadnego większego wprowadzenia do historii dodawane są kolejne wątki... w efekcie, robi się z tego wszystkiego totalny, za przeproszeniem, pierdolnik, w którym nie ma żadnego ładu, składu, ni sensu. 
Strasznie słabo wypadają również postacie. Bardzo mało czasu poświęcono ich charakteryzacji, przez co wszystkie wydają się płaskie. Równie beznadziejnie rozwiązano sprawę ich przedstawiania. Kolejni bohaterowie wrzucani są do historii co rusz "ot tak" bez żadnego logicznego wprowadzenia czy uzasadnienia. Dodajmy do tego jeszcze fakt, że bardzo często kolejne decyzje podejmowane przez bohaterów wydają się być bez sensu, bowiem brak dla nich jakiegokolwiek uzasadnienia. Przez to wszystko w mojej głowie nieustannie rodziły się takie pytania jak "Po cholerę on to zrobił?", "Dlaczego w ogóle tam poszli?", czy też "Czemu nie powiedzieli o tym wcześniej?".

Oprawa audiowizualna zła nie jest, jednak nie wybija się niczym ponad normę z wczesnych lat 90-tych. Projekty postaci ludzkich są sympatyczne i miłe dla oka, kreatury maści wszelkiej zaś są dziwaczne i groteskowe, jak to na potwory przystało. Tła jednak wypadają bardzo biednie - często są bardzo statyczne, monotonne i pozbawione jakichkolwiek przyciągających oko detali. Średnio wypada także sama animacja - nie jest jakaś tragiczna, jednak momentami odnosiłem wrażenie, jakby w ruchach postaci brakowało kilku klatek a i momentami dostawały one lekkich ataków epilepsji.
Muzyka jest zdecydowanie najmocniejszą stroną tej produkcji. Spora w tym zasługa zespołu "TM Network", który to zagrał na potrzeby filmu wiele świetnych piosenek. Najbardziej do gustu przypadł mi utwór zatytułowany "Just one Victory" - nie jest to może najlepsza piosenka, jaką w życiu słyszałem, jednak błyskawicznie wpada w ucho i bardzo fajnie podkreśla sceny, w których została wykorzystana.
Co do gry aktorskiej - wypada ona poprawnie. Większość postaci została odegrana w sposób naturalny i przekonujący, zdarzyły się jednak i takie, które brzmiały okropnie sztucznie. 

"Carol" niestety nie zalicza się do tych "Zaginionych Perełek". Jest to raczej słusznie zapomniany, strasznie nudny średniak, który nie oferuje widzowi praktycznie nic, poza kilkoma dobrymi piosenkami. A szkoda, bo sam pomysł na bajkę był w sumie w porządku. Niestety, cały potencjał poszedł się rąbać przez tragiczny pacing oraz kiepsko nakreślone postacie. Obejrzeć to w sumie się da, ale po co, skoro raz, że to nudne, dwa, że totalnie bez sensu...

Typ Anime - Seria OVA
Rok produkcji - 1990
Pełny Tytuł: „Carol” 
 Reżyseria: Satoshi Dezaki, Tsuneo Tominaga
Scenariusz: Tomoya Miyashita
Muzyka: TM Network, Daisuke Hinata
Gatunek: Fantasy, Romans
Liczba Odcinków: 1
Studio: Animate Film, Magic Bus
Ocena Recenzenta: 3/10

-Wart wspomnienia jest fakt, że za oryginalną nowelkę odpowiada jedna z członkiń zespołu "TM Network" - Naoto Kine. Co więcej, sam zespół bardzo często na swoich koncertach odgrywał wydarzenia z tejże książki właśnie.

Screeny:





3 komentarze:

  1. Ej, pierwszy akapit mnie zachęcił :P swoją drogą może zrobiłbyś listę dobrych starych anime? Bo chciałam sobie trochę takich "staroci" pooglądac, a nie wiem za co się zabrać, żeby się na jakieś dziadostwo nie natknąć

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. >Może zrobiłbyś listę dobrych starych anime
      Mój MAL może za takową posłużyć. Choć zapewne znajdzie się tam kilka bajek, które potraktowałem zbyt oschle.

      Usuń
    2. Aczkolwiek może w przyszłości machnę taki post i tutaj.

      Usuń