sobota, 29 marca 2014

RECENZJA FIGURKI - D-Arts Noel Vermillion z "BlazBlue" od BANDAI


Jestem ogromnym fanem "BlazBlue". Seria ta oczarowała mnie dosłownie wszystkim. Przepiękną grafiką, ciekawymi projektami postaci, rewelacyjną muzyką, złożonymi charakterami bohaterów oraz niebanalną, niezmiernie wciągającą fabułą. Sam gameplay również jest niezmiernie dynamiczny i pełen nowatorskich zagrań, dzięki czemu jest to chyba moja ulubiona bijatyka (a konkurentów do tego tytułu miała u mnie kilku - m.in takie hiciory jak "Skull Girls", czy też "Melty Blood"). Kilka miesięcy temu ukazało się również anime na podstawie tego tytułu, okazało się jednak niestety być jedynie badziewną próbą zarobienia na marce... nie oznacza to jednak, że nie przyniosło nam nic dobrego...
Jak się bowiem okazało, zapowiedź anime przyspieszyła prace nad figurkami z serii... dzięki czemu Bandai postanowiło ostatecznie wydać D-Arts, na który czyhałem już od  ponad roku - D-Arts przedstawiający jedną z głównych bohaterek serii, Noel Vermillion.
Kiedy tylko dowiedziałem się, iż figurka jednak oficjalnie zostanie wydana, natychmiastowo począłem odkładać fundusze. Pre-Order można było złożyć już w listopadzie, co też natychmiastowo uczyniłem... nie bez problemów jednak, bowiem popyt na Noel był tak ogromny, że każda kolejna dostawa wyprzedawała się niemal natychmiast. W wyniku takiego obrotu spraw, najpierw zamówiłem ją na wszelki wypadek na "Nippon-Yasan". Nigdy wcześniej nie zamawiałem jednak z tego sklepu, stąd też nie miałem pojęcia, jak traktuje on swoich klientów i jak dobrze zabezpiecza swoje paczki... dlatego też nadal czyhałem na AmiAmi, coby tam Noel ewentualnie złapać, a na N-Y zamówienie anulować. No i się udało, Noel na Ami dopadłem (rzutem szczęścia dosłownie), na N-Y anulowałem i pozostawało teraz jedynie cierpliwie czekać na datę premiery.
Czekanie dłużyło mi się strasznie, a dodatkowo szczuty byłem co rusz kolejnymi zdjęciami prototypu, który prezentował się naprawdę świetnie. Marzec jednak w końcu nadszedł, a wraz z nim e-mail z prośbą o zapłatę. Moneye na konto Ami przelałem, pozostawało zatem teraz jedynie czekać na dotarcie przesyłki... która przyszła w tempie iście ekspresowym, bo po 4 dniach. Nigdy jeszcze tak szybko nie dostałem przesyłki, do tej pory rekordzistą był Big O, który przyleciał w niecałe 6 dni. Airmail nigdy nie przestanie mnie zaskakiwać.

Przyjrzyjmy się teraz nieco bliżej naszej bohaterce...

Bandai D-Arts - "BlazBlue" Noel Vermillion

Noel jest jedną z najważniejszych bohaterek serii. Pracuje jako porucznik w organizacji militarnej NOL, strzegącej prawa i porządku na świecie. Poznajemy ją w momencie, gdy wraz z kapitanem Hazamą wyrusza na poszukiwania zbiegłego majora NOL - Jina Kisaragi. Nasza bohaterka szybko przekonuje się jednak, że zlecona jej misja jest jedynie przykrywką dla dużo bardziej skomplikowanego planu, który może wywrócić do góry nogami cały porządek świata. Co więcej, jak dość szybko się okaże, jest ona kluczowym elementem tegóż planu, jest bowiem w posiadaniu tajemnej mocy, zdolnej przeciwstawić się tzw. "Prawu Porządku".
Jeśli idzie o charakter, to Noel jest miłą, niesamowicie wstydliwą, i uprzejmą dziewczyną.Ogromną miłością i zaufaniem darzy także swoich najbliższych przyjaciół - Carla, Makoto, Jina oraz Tsubaki - którym jest zawsze gotowa pospieszyć z pomocą. Z reguły stara się zachować spokój w każdej sytuacji, nie wychodzi jej to jednak zbyt dobrze, bowiem bardzo szybko się stresuje i traci głowę... zwłaszcza, gdy ktoś wspomni o jej niezbyt pokaźnych rozmiarów biuście, na punkcie którego jest niesamowicie wyczulona. 
Jej bronią są dwa potężne pistolety - Nox Nyctores zwany "Arcus Diabolos - Bolverk". Przy ich pomocy Noel jest w stanie walczyć z niesamowitą wprost skutecznością. Gdy jednak zostanie ich pozbawiona, bardzo szybko okazuje się, iż nadmiernie na nich polega, bowiem bez nich nie jest w stanie zrobić niczego.
Hobby naszej bohaterki jest pisanie wierszy. Nikomu jednak ich nie pokazuje, bowiem wstydzi się niesamowicie. Choć w sumie, może to i lepiej, bo z tego co w jednej z "4 kom" (minikomiks złożony z 4 paneli) można było zobaczyć, są one fatalne.

Garść żargonu technicznego:

Typ figurki: Figurka ruchoma
Seria Figurek: D-Arts
Seria: "BlazBlue"
Postać: "Noel Vermillion"
Producent: Bandai
Materiały: ABS, PVC
Wysokość: Ok. 14cm
Cena: 90zł (w dniu zakupu. Obecnie po podwyżce 120zł)
Data wydania: 21 Marca 2014 roku
Nakład:Standardowy
Data zakupu: Pre-Order: Listopad 2013 Roku; Opłata: 24 Marca 2014
Sklep: AmiAmi

Ustawimy sobie teraz, tradycyjnie, klimatyczny utwór:

I przejdziemy do właściwej recenzji

Rzeźba i malowanie 

Powiem szczerze, że miałem trochę obaw co do tego, jak Noel będzie się prezentować. O Bandaiowych D-Artsach nasłuchałem się bowiem bardzo wiele niedobrego - a to, że malowanie wygląda jak u chińskich podróbek; a to, że części są kiepsko odlane; a to, że elementy nie chcą trzymać się razem; a to, że jakość plastiku jest badziewna itd. 
Kiedy jednak wyjąłem Noel z pudełka, wszelkie moje obawy się rozwiały. Figurka prezentuje się po prostu prześlicznie. Z pieczołowitością oddano dosłownie każdy, nawet najdrobniejszy detal stroju bohaterki, nawet takie małe pierdoły jak suwaki przy sukience, krawat, krzyże na butach, czy choćby... linie pośladków, widoczne na tyle jej ubioru. Również Bolverk wykonany został z pieczołowitością i jest odwzorowany niemal idealnie.
Malowanie ku mojemu pozytywnemu zaskoczeniu również daje radę. Wszystko pomalowane jest dokładnie i szczegółówo, bez poważniejszych wyjazdów za linię. Drobne niedoskonałości puścić można płazem, bowiem jest to norma u masowo produkowanych figurek.
Niezmiernie podoba mi się zwłaszcza głowa. Oczy namalowane są z dbałością o detale, podobnie i brwi. Niezwykle podoba mi się również sposób, w jaki wykonano włosy - jasny, nieco przezroczysty plastik prezentuje się naprawdę ładnie i dodaje bohaterce uroku.
Jeśli jest coś, na co bym narzekał, to gumowatość materiału, z którego wykonana jest sukienka Noel. Nie jest to może coś niezwykle drażniącego, ale miałem nadzieje, że będzie ona zrobiona z podobnego w dotyku plastiku, co ubranka figm. Szkoda mi też trochu, że "kable" doczepione do stroju nie są bardziej giętkie i nie można ich wyginać na wszystkie strony. Ale to takie drobne moje zrzędzenie tylko.

Akcesoria i Pozowalność

W pudełku oprócz Noel znajdziemy dość sporo ciekawych akcesoriów:
-Czapeczkę
-Wymienne włosy - długie
-2 rączki, do trzymania Bolverka
-Bolverk x2
-Efekt wystrzału
-Podstawka na Bolverk
-2 wymienne twarzyczki (bojowa oraz ranna/zawstydzona)
-4 obręcze do... właściwie nie wiem czego. Wedle instrukcji mają coś wspólnego z dłońmi, jednak nie mam pojęcia o co chodzi
-Instrukcję

Sama Noel jest niezwykle ruchoma. Poruszać może rękami, głową, nogami, korpusem. Daje to wszystko możliwość ustawienia jej na mnóstwo różnorakich sposobów, a przy pomocy dodatków możemy odtworzyć mnogość scen znanych z gry. Szkoda jednak, że o ile Bolverk dostał podstawkę, tak sama Noel już nie. Jest to dość spory problem, bowiem figurka w bardziej dynamicznych pozach ma tendencję do przewracania się, przez co chwilami musiałem ją o coś oprzeć, by móc ją sfotografować.
Podobnie też jak Sayaka, Noel ma problem z siadaniem - sukienka ogranicza tu niestety jej ruchy.
Ogółem jednak źle nie jest i przy odrobinie wysiłku bohaterkę ustawić można w wielu ciekawych pozach.
Na całe szczęście, wymienianie rączek oraz fryzury/twarzy jest banalnie proste. Rączki wystarczy delikatnie wykręcić i zamontować alternatywne; by zmienić uczesanie/twarz zaś wystarczy zrobić to, co w figmach, czy nendoroidach - delikatnie wyjąć odpowiednie elementy z zatrzasków i na ich miejsce wstawić te, które aktualnie chcemy. Jest to sposób niezwykle prosty i wygodny.

Poniżej kilka przykładowych póz:








"Hands off the panda!"


"OPTIC BARREL!!"





"H-huh? Gdzie moja czapka?"


"E-ej! Oddawaj to!"

"Nooo! Oddaj mi, no!"


Salut!

Pointless Pantsu Shot

"C-co Ty sobie wyobrażasz, co?!"


Noel ma słabość do wszystkiego co słodkie i puchate...

Im większe, tym lepiej

Na tle koszulki

Zdecydowanie najbardziej podoba mi się Noel z rozpuszczonymi włosami i w czapeczce

Pudełko

Powiem szczerze, że byłem zaskoczony, jak niewielkich rozmiarów jest pudełko Noel. W porównianiu z tym figmowym jest mniejsze o ok. połowe, a mimo to mieści w sobie praktycznie tyle samo rzeczy, bez większego problemu. 
Ze wszystkich stron ozdobione jest zdjęciami przedstawiającymi figurkę, a na przedzie znajduje się dodatkowo okienko, przez które Noel możemy podziwiać.
Jak w przypadku większości ruchomych figurek, szału nie ma, ale pudło jest na tyle schludne i kolorowe, że prócz funkcji przechowawczej, ozdobną spełniać także może.






Podsumowanie

Noel prezentuje się naprawdę cudnie. Pod względem jakości wypada o niebo lepiej niż to, co znam z opowieści o D-Artsach. Wszystko wyrzeźbione jest z dbałością o detale, nie zawodzi także malowanie a i różnorodność póz, jakie bohaterka może przyjąć, powinna zachwycić każdego fana ruchomych figurek. Dla fanów "BlazBlue" jest to zdecydowanie "figurka obowiązkowa".  Jedynymi jej wadami są, jak wspomniałem, nieco gumowata sukienka, niemożność "posadzenia" oraz brak podstawki (aczkolwiek myslę, że można wykorzystać te specjalne dla modeli od Bandai. Drogie nie są). Polecam z czystym sumieniem. Zdecydowanie warta jest tych 90zł, które kosztuje. Mam spore nadzieje, że Bandai wyda również pozostałych bohaterów "BlazBlue" w takiej właśnie formie. Połakomiłbym się chętnie zwłaszcza na Makoto, Rachel oraz Hazamę.
Muszę swoją drogą znaleźć jakiegoś spryciarza od wyszywanek, który zrobi mi specjalne ponczo, które Noel w kilku scenach nosiła.

OCENA KOŃCOWA:
Rzeźba: 7/10
Malowanie: 8/10
Pozowalność: 7/10 
Cena/Jakość: 8/10

Na sam koniec zdjęcie salutującej Noel. Dziękujemy za współpracę, pani porucznik.
Następny figurkowy tekst poświęcony będzie... niespodzianka, nie zdradzę. Sami zobaczycie.

piątek, 28 marca 2014

Festiwal Fantastyki Pyrkon 2014



W dniach 21-23 marca odbyła się w Poznaniu kolejna już edycja największego festiwalu fantastyczno-mangowego w Polsce - Pyrkon 2014. Festiwalu, na który co rok przybywają ogromne rzesze nie tylko fantastów czy też miłośników M&A, ale także zwykłych ludzi, którzy chcą po prostu przyjemnie spędzić czas. W efekcie tego, co roku na Pyrkonie zjawia się coraz więcej i więcej ludzi. W zeszłym roku zjawiło się ich podobno aż 12300. 
W związku z tym, iż od znajomych nasłuchałem się samych dobrych rzeczy o tym evencie oraz zaskoczył mnie niezmiernie właśnie fakt, jak wielu ludzi nań się zjeżdża, postanowiłem w tym roku wybrać się tam osobiście, co by na własnej skórze przekonać się, jak prezentuje się jeden z największych, corocznych polskich eventów. No i muszę przyznać, że bawiłem się naprawdę pysznie, ale po kolei...

Podróż i zakwaterowanie

Moja podróż na Pyrkon była szczerze mówiąc dość... zawiła. Najpierw bowiem musiałem wrócić z Poznania do Głogowa, coby swój strój Hazamy przygotować oraz zabrać wszystkie potrzebne na swoje panele materiały (Artbook z "Lord of Lords Ryu Knight", pendrive z filmikami itede). Z Głogowa zaś wyjechałem busikiem do Leszna w okolicach godziny 9tej. W Lesznie z kolei wsiadłem w pociąg i nim już bezpośrednio pojechałem spowrotem do Poznania. Tam podpiąłem się pod grupkę przyjezdnych i wraz z nimi udałem się na teren konwentu.
Już na zewnątrz kompleksu (Międzynarodowe Targi Poznańskie) ,w którym organizowany był konwent zobaczyć można było sporych rozmiarów kolejkę. Ucieszyłem się w tym momencie niezmiernie, że dla twórców atrakcji przygotowano oddzielną kolejkę, bowiem jakoś nie widziało mi się marnować czasu na stanie w słynnym "kolejkonie". Akredytacja przebiegła szybko i sprawnie, otrzymałem swój "zestaw konwentowicza" i po około 10 minutach byłem już na terenie konwentu.

A oto i wspomniany "Zestaw Konwentowicza". Każdy z uczestników Pyrkonu dostał papierową torbę pełną przydatnych różności. W skład zestawu wchodziły: Identyfikator, smycz, dwa informatory (jeden w formie książki, bardziej szczegółowy oraz drugi w formie gazetki, bardziej przejrzysty, aczkolwiek zawierający mniej informacji), kupon na darmową grę do pobrania w internetowym sklepie, zniżka na książki z oferty "BilbioNETki" oraz tematyczna Pyrkonowa kostka do gier RPG

Identyfikator prezentje się całkiem schludnie i ładnie. Powiem szczerze, że ze wszystkich konwentowych ID jakie posiadam, ten Pyrkonowy jest chyba najciekawszy

Bardziej obszerny informator

Oprócz dokładnie rozpisanego programu konwentu znaleźć można w nim było także inne informacje, jak np. reklamy, zapowiedzi konkursów, spis książek, filmów oraz gier, które na Pyrkonie swą premierę miały itd. Był jednak mniej przejrzysty niż informator w formie gazetkowej, przez co w szukaniu ciekawych paneli szczerze mówiąc lepiej sprawdzał się właśnie ten drugi

Atrakcje przedstawione były w formie czytelnej tabelki z podziałem na dni, sale oraz godziny. Można było dzięki temu bardzo szybko sprawdzić co, gdzie i o której się odbywało. Informator nie był jednak idealny, bowiem z niewiadomych przyczyn atrakcje odbywające się w godzinach nocnych były umieszczone w całkiem innym miejscu, niż pozostałe, przez co ich znalezienie mogło zająć dłuższą chwilkę.

Niezbyt czytelna była również umieszczona na jego końcu mapka. O ile oznaczone były nań sale, sklepy, pomieszczenia medyczne oraz sleepy, tak zdecydowanie brakowało informacji na temat lokalizacji toalet, czy też ważniejszych miejsc, jak np. biuro konwentowe (za którym się nieźle na początku konwentu naszukałem)

Specjalna Pyrkonowa kostka. Muszę przyznać, że prezentuje się naprawde zacnie i z miłą chęcią przetestuję ją podczas sesji RPG ze znajomymi.
Po tym jak już załatwiłem wszystkie sprawy organizacyjne (dostarczenie umowy do biura) i ogarnąłem gdzie są szatnie, zostawiłem swoje tobołki i udałem się na stoiskowe przeszpiegi.

Stoiska

Wszyscy sprzedawcy umieszczeni byli w jednym, sporych rozmiarów budynku. Już od samego wejścia witały nas tam kolorowe stoiska po brzegi wypełnione gadżetami maści wszelakiej. Czegóż to tam nie było! Gry wideo, mangi, konsole, figurki, karcianki, książki, filmy, pluszaki, koszulki, kubki, przypinki, wyszywanki maści wszelakiej... krótko rzecz ujmując idę o zakład, że każdy z konwentowiczów z pewnością upatrzył tam sobie coś specjalnego. Warto także wspomnieć, że oferowane były nie tylko dobra z naszego kraju, ale także zza granicy - w efekcie tego, zakupić można było np. książki anglojęzyczne, czy też różnorakie gadżety zaimportowane ze Stanów czy też nawet odległej (choć dziś już nie tak bardzo) Japonii. 
Dość sporą popularnością cieszyła się zorganizowana przez sklep Yatta wystawa figurek. W kilku wysokich szklanych gablotkach umieszczone były plastikowe piękności przedstawiające postacie z kultowych filmów, gier wideo, anime czy też seriali telewizyjnych. W tym miejscu spędziłem chyba najwięcej czasu wolnego od paneli, dyskutując z ludźmi, reklamując figurkowo, doradzając w sprawie figurek oraz zawierając nowe znajomości.
Och, tak, warto wspomnieć także, że praktycznie wszystkie figurki, znajdujące się w gablotkach, były również na sprzedaż. W dodatku w niezmiernie atrakcyjnych cenach. Sorę i Riku z "Kingdom Hearts" można było przygarnąć np. za 190zł za sztukę, legendarna Dizzy z "Guilty Gear" od Altera kosztowała zaś zaledwie... 350zł, jeśli pamięć mnie nie myli? Powiem szczerze że przez bardzo długą chwilę tłukłem się z chęcią zakupu wspomnianej Dizzy właśnie, ostatecznie musiałem jednak zrezygnować, bowiem składam obenie piniondze na PS3, więc nie mogę sobie niestety na zbyt drogie zakupy pozwalać...

Poniżej kilka zdjęć z wystawki. Samych stoisk niestety nie fotografowałem, bowiem raz, że czasu wolnego między panelami miałem niewiele, a dwa, pamięci w aparacie miałem dość jedynie na niedużą ilość zdjęć, które wolałem zachować na pokaźne wystawy, lub ciekawe cosplaye.

Furrorę robiły cyc-... znaczy się, przepiękna figurka Super Sonico. Swoją drogą jest to chyba jedna z najładniejszych figurek ją przedstawiających - proporcje nie są nadmiernie przerysowane a i nie wygląda ona jak tania dziw... no.

Wspomniana Dizzy, Lucy z "Fairy Tail" oraz Vocaloid Megurine Luka

Sora, Riku, "Sanic" oraz Jake i Finn z popularnego u nas serialu animowanego "Pora na Przygodę". W tle widoczny także sympatyczny R2D2

Oprócz stoisk oferujących sprzedaż dóbr różnorakich, zorganizowane były także pokaźne wystawy przedmiotów, których co prawda kupić nie można było, ale obejrzeć jak najbardziej. Na tegorocznym Pyrkonie były 3 takie duże wystawy - jedna poświęcona "Gwiezdnym Wojnom" oraz innym produkcjom z tematyki "Science-Fiction"; druga, poświęcona wszelkim "domowej roboty" projektom z Klocków Lego oraz trzecia, promująca świeżo wydaną u nas mangę "Girls und Panzer" na której można było zobaczyć prawdziwy wóz pancerny, który "ozdabiały" prześliczne hostessy. Dodatkowo, na terenie całego praktycznie konwentu można było uświadczyć różnorakie mini wystawki, poświęcone np. serii "Fallout" (Kupić można było nawet słynną "Nuka Colę") oraz innym, pomniejszym seriom.
Miałem tu również okazję zobaczyć się z Korgalem i resztą swoich znajomych, pogadać z nimi, wymienić się numerami fonów (to głównie z Lavo) oraz dowiedzieć się, gdzie mniej więcej nocują. Był to szczerze mówiąc właśnie taki punkt, w którym najprościej było odnaleźć się z kumplami, dlatego też, gdy z kimś się zdzwaniałem, z reguły właśnie tutaj się umawialiśmy.

Świetnie wykonana replika "Sokoła Millenium"

Nie mogło oczywiście zabraknąć także sędziwego mędrca Jedi - Yody


Droidy bojowe może i były przygłupie, ale i tak na miejsce na wystawce sobie zasłużyły.

Imperialny Krążownik

Na wystawie obejrzeć można było także repliki różnorakich bronii z uniwersum "Gwiezdnych Wojen". Nie tylko miecze świetlne, ale i także broń palną.

Taką jak ta



Cudne były także hełmy Szturmowców, odwzorowane niezwykle wiernie, z dbałością o każdy najdrobniejszy detal


Domek, w którym mieszkał na Tatooine sam Luke Skywalker


Jak wspomniałem, prócz modeli z "Gwiezdnych Wojen" na wystawce uświadczyć można było także sprzęcior z innych produkcji - np. ze "Star Treka"

Nie mogło zabraknąć także i mechów (nad którymi długi czas stałem i oczarowany podziwiałem)

Muszę to gdzieś kupić. Koniecznie.

Random Crossover Time! Ja, jako Hazama z "BlazBlue" w otoczeniu wspaniałych Łowców Nagród.

Bliższe spojrzenie na Sokoła Milenium

Yoda służył radą wszystkim uczestnikom konwentu

Nie mogło zabraknąć także chciwego handlarza z pierwszej części sagi. Chciał zapewne wycyganić jak najwięcej pieniędzy od konwentowiczów, skubaniec jeden.

Na wystawie można było obejrzeć także wszelkiej maści, niezwykle przykuwające oko obrazy w różnorakich stylach. Mi najbardziej spodobały się te surrealistyczne, przedstawiające fantastyczne stworzenia.


Wspomniany wóz pancerny z pięknymi hostessami


Widząc to oniemiałem po prostu z zachwytu. Przepiękny hołd złożony bohaterom klasycznych konsolowych gierek. Nawet MegaMan i Dizzy się załapali.

Zdecydowanie jeden z najciekawszych fanowskich projektów Lego, jakie widziałem. "Warhammer 40K" w wykonaniu klocków Lego.







Atrakcje - Piątek

Tegoroczny Pyrkon obfitował w naprawdę mnóstwo ciekawych atrakcji. Konkursy, prelekcje, spotkania autorskie, seanse filmowe, zabawy ruchowe... W praktycznie każdym z bloków nieustannie działo się coś ciekawego i powiem szczerze, że gdy układałem sobie plan, na co chcę się udać, musiałem kilka razy stanąć przed ciężkim wyborem, z której atrakcji muszę zrezygnować, na rzecz innej. A dodatkowo musiałem jeszcze brać pod uwagę to, że z racji że sam 2 atrakcje prowadził będę, to muszę plan swój dostosować pod nie tak, by nic mi z nimi nie kolidowało.
Pierwszą atrakcją, na którą się udałem był... mój panel "Magią i Mechem" otwierający blok "Manga i Anime 2". Powiem szczerze, że z racji tego, jak niszowym tematem są w Polsce Mechy, zwłaszcza te magiczne, to nie spodziewałem się wielkich tłumów. Miałem raczej przeczucie, że zjawi się maksymalnie około 10-15 osób. Jakież było moje zaskoczenie, gdy okazało się, że przyszło tylu uczestników, że zajęte były niemal wszystkie miejsca siedzące w sali. Fakt ten oczywiście niezmiernie mnie uradował, bowiem dzięki temu miałem nadzieję iż panel nie przybierze formy suchego wykładu (stanowczo wolę z uczestnikami poglądy wymieniać), a faktycznie będę mógł z ludźmi pogadać... no, ale niestety kiedy okazało się, że spośród wszystkich zebranych na sali, jedynie Ludek miał pojęcie o innych magicznych mechach, niż "Magic Knight Rayearth" (którego ku mojemu zdumieniu spora grupka zebranych na panelu nie kojarzyła) to musiałem przejąć inicjatywę i poprowadzić panel w formie wykładu niestety. Nie było jednak aż tak źle, jak się obawiałem, bowiem uczestnicy zadawali całkiem konkretne pytania,  dzięki czemu jako taką dyskusję z nimi utrzymać się dało. Tym razem nie uświadczyłem także żadnych problemów ze swoimi materiałami (filmiki miały dźwięk, obrazki otwierały się jak trzeba), dzięki czemu udało mi się powiedzieć praktycznie o wszystkim o czym chciałem, ba, udało mi się także puścić po sali książeczkę o "Ryu Rycerzu", dzięki czemu mam nadzieję iż tym bardziej zachęciłem uczestników do zapoznania się z tą i innymi seriami mecha fantasy. Dość ważny jednak problem, jaki na panelu zaobserwowałem, to... brak jakiegokolwiek nagłośnienia. Miałem nadzieję, że przygotowane będą mikrofony i inny sprzęt nagłaśniający, dzięki czemu każdy spokojnie będzie w stanie usłyszeć to, o czym prelegent mówi. Niestety jednak, nic takowego na sali nie było, przez co musiałem niemal krzyczeć, żeby tylko ludzie z tylnych rzędów usłyszeli o czym teraz nawijam. A to nie jedyny kłopot - sale M&A bowiem nie były oddzielone praktycznie żadną większą ścianą, w wyniku czego prelegenci musieli się chwilami przewrzaskiwać nawzajem, bo jeden co rusz zagłuszał drugiego. Moim zdaniem to spora wpadka ze strony organizatorów i mam nadzieję, że następnym razem zadbają o to, aby na sali znalazł się odpowiedni sprzęt oraz aby oba pomieszczenia były w jakiś sposób ze sobą rozdzielone.
W pewnym momencie musiałem też skrócić swój panel o 5 minut, bowiem jak się okazało, uszkodził się jeden z projektorów, przez co panel prowadzony w sąsiednim pomieszczeniu nie mógł się odbyć. Zmuszony byłem zatem oddać tam projektor, z którego sam korzystałem. Całe szczęście, że zdążyłem już powiedzieć o wszystkim co chciałem.
Po swoim panelu posiedziałem jeszcze chwilkę na prelekcji "Podróż po jedwabnym szlaku, czyli manga o wiosce pośrodku niczego", jednakże nie mam o niej raczej nic ciekawego do opowiedzenia, bowiem jak wspomniałem, zabrano z sali projektor, przez co prowadząca niewiele mogła nam pokazać. Brawa jednak jej się należą za to, że mimo braku sprzętu udało jej się poprowadzić dyskusję z uczestnikami i wyrobić godzinową normę.
Po tym panelu wraz z Ludkiem i Jeffem udałem się na panel poświęcony głośnej ostatnio serii "Kill la Kill". Nie udaliśmy się tam jednak w celu zwykłego "uczestnictwa" a raczej aby się nieco pośmiać, poprzez trollowanie zarówno prowadzącego, jak i uczestników. Czepialiśmy się zatem najdrobniejszych szczegółów, sypaliśmy "spoilerami", a także staraliśmy się dla śmiechu doszukiwać się nawiązań do innych serii oraz symboliki chrześcijańskiej (do tego stopnia iż takowych się nawet doszukaliśmy - Satsuki umywająca nogi. Gdzieś to już chyba widziałem...). Wszystko jednak w granicach takich, coby całkowicie panelu nie zepsuć. Śmiechu było zatem co nie miara, a i nikt raczej na tym zbytnio nie ucierpiał.
Kolejne kilka godzin miałem wolne, zatem powłóczyłem się chwilkę po stoiskach i poszedłem zjeść coś pożywnego, wykonałem telefon do rodziny w którym zdałem relację z połowy pierwszego dnia, po czym udałem się na kolejną interesującą mnie atrakcję, poświęconą "Trigunowi". Okazało się jednak, że dotarłem trochu za wcześnie, przez co załapałem się na końcówkę prelekcji o gejszach (która szczerze mówiąc zbytnio mnie nie zachwyciła). Kiedy rozpoczął się już właściwy panel, prędziutko przeniosłem się na przód sali, coby lepiej słyszeć prowadzącego i móc z nim dyskutować. Prowadzący w całkiem zgrabny sposób przybliżył uczestnikom uniwersum "Triguna", przedstawiając je w taki sposób, iż zarówno totalny lajk jak i fan mógł się na jego wykładzie dobrze bawić i dowiedzieć czegoś ciekawego. Panel swój urozmaicał także licznymi ilustracjami i filmikami, dzięki czemu nie byliśmy zmuszeni jedynie do siedzenia i słuchania nudnego mielenia jęzorem. Zahaczył również o kilka inspirowanych "Trigunem" produkcji, takich jak choćby "Gungrave".
Następnym panelem, w którym brałem udział, była prelekcja poświęcona "Dark Fantasy" maści wszelakiej. Na panelu tym prowadzący poruszył różnorakie produkcje z tego gatunku,takie jak choćby "Priest", "Hellsing" czy też "Berserk" serwując nam w miarę spójny i ciekawy wykład. Pojawiło się jednak kilka problemów - po pierwsze, prowadzący chwilami zacinał się (podejrzewam iż ze stresu, zdarza się) a oprócz tego przygotował moim zdaniem nieco za mało materiału - bo owszem, gadane może i ma, ale jeśli by przybliżyć nam lepiej omawiane produkcje, częstuje nas jedynie pojedynczym obrazkiem, to coś chyba jest nie tak...
Ogółem fatalnie nie było, jednak mimo wszystko miałem odczucie że można było ten panel poprowadzić nieco zgrabniej. Na całe szczęście jednak z pomocą przyszliśmy my, uczestnicy. Poprowadziliśmy bowiem z prowadzącym krótką dyskusję, w której przytoczyliśmy inne, znane nam, podobne tytuły.
Potem udałem się na fragment "Anime też dla fantasty" gdzie prowadząca opowiadała o, jej zdaniem, ciekawych chińskich bajkach, które powinny spodobać się także miłośnikom krasnoludów i im podobnych stworzeń. Powiem szczerze, że zaskoczyła mnie trafność produkcji, które ona przedstawiła, bowiem pojawiły się wśród nich takie tytuły jak "Mushishi", czy też "Vampire Hunter D". Panel poprowadzony był w ciekawy, dobrze przemyślany sposób, uzupełniany odpowiednio klipami z poszczególnych omawianych tytułów.
Ostatnim piątkowym panelem, na jaki się udałem, była prelekcja o różnorakich seriach Clampa. Podobało mi się to, że prowadzący nie prowadził stereotypowego, czytanego z kartki wykładu, a prowadził faktyczny, naprawdę fajny dialog z uczestnikami. Wymieniał z nimi swoje opinie, zapytywał o ulubione tytuły itd. Dzięki temu panel utrzymany był w przyjemnej atmosferze, podczas której wszyscy kulturalnie ze sobą dyskutowali. Prawidłowo, takie prelekcje podobają mi się najbardziej.
Pochwalam swoją drogą gust prowadzącego, bowiem podobnie jak ja, z Clampowych produkcji lubi on "Magic Knight Rayearth" oraz "Kroniki Tsubasa".
Po tym panelu pomyślałem, że wartoby pójść gdzieś się kimnąć. Problem jednak taki, że nie zabrałem ze sobą żadnego materaca, ni karimaty....welp. No, ale od czego są salki z AMV? Wdrepnąłem zatem na całonocną projekcję AMV i tam chciałem się z godzinkę lub dwie przekimać. Trafiłem jednak na Zergadisa i skończyło się na tym, iż miast spać, większość projekcji po prostu przegadaliśmy *śmiech*. Nie żałuję jednak, bo dyskutowało mi się niezmiernie ciekawie... a i ostatecznie chyba usnąłem, choć chyba tylko na wpół, bowiem po bardzo krótkiej chwili wstałem i zacząłem się szykować na pierwszy sobotni panel.

Atrakcje - Sobota

Po wspomnianej "na wpół trzeźwej" dżemce postanowiłem pójść do najbliższego sklepiku, celem zakupu śniadania. Zergadis wybrał się ze mną i obaj zakupiliśmy sobie żarło w pobliskiej Żabce. Natknęliśmy się po drodze na Ludka i Jeffa, którzy opowiedzieli nam, iż mieli okazję być na panelu Komikslandii, na którym miała ona promować swój konwent - Daikon 2. Z tego co Ludek nam opowiedział jednak, wychodziło na to, że... na panel praktycznie nikt poza nim i Jeffem nie przyszedł. Nawet prowadzący. W wyniku takiego obrotu spraw, Ludek wziął na siebie odpowiedzialność i wraz ze wspaniałą "Pumpechką Ikedą" (zainteresowanych odsyłam na Facebooka Komikslandii, lub też na oficjalny fanpage Pumpechki Ikedy) poprowadzili tenże panel, zachęcając wszelkich przybyłych w jego trakcie (podobno takowi jednak ostatecznie, aczkolwiek w niedużej liczbie, byli) do przyjazdu na Daikon. Po tym krótkim dialogu i zakupieniu żarcia, wraz z Zergadisem udaliśmy się na... chyba najdurniejszy panel całego konwentu - "Symbolika Chrześcijańska w SAO". Powiem szczerze, że musiałem sobie chyba nazwę tej atrakcji przeczytać dobre 3, lub 4 razy, zanim upewniłem się, że na pewno dobrze widzę. Jak nietrudno się domyślić, zwietrzyłem idealną wprost okazję na trolling, toteż i na panel udać się musiałem.
Panel sam w sobie był niezwykle śmiechowy. Zwłaszcza, gdy zacząłem wypytywać prowadzącego o najdrobniejsze szczególiki, jak np. - "Kto w SAO symbolizuje Łazarza"; "O jakim czasie serwerowym i w jakiej lokacji odbyła się Ostatnia Wieczerza"; "Ile razy Kirito zmartwychwstał" itd. Moje pytania były podobno tak bardzo "uszczypliwe", że jedna z uczestniczek dostała tzw. "Bólu Dupy" i wytknęła mi, iż 'Nie powinienem zadawać tak szczegółowych pytań, bo nie ma sensu tak dociekliwe wyłapywanie symbolizmu w SAO"... to przepraszam uprzejmie, ale o czym miał być ten panel~?
Po tej dziwacznej atrakcji postanowiłem udać się na "Chińskie bajeczki, czyli początki anime w polskiej telewizji". Wszedłem zatem do odpowiedniej sali, usiadłem sobie wygodnie i... doznałem rozczarowania. Jak się bowiem okazało, panel został odwołany i miast niego miała się teraz właśnie odbyć... prelekcja o kucykach. Zawarczałem zatem jedynie iż "Sodoma i Gomora się tu szerzyć będą" po czym wstałem i opuściłem salę... a wraz z mną wszyscy praktycznie w niej zebrani. Jak nietrudno się domyślić w wyniku takiego obrotu spraw parsknąłem szczerym śmiechem i jest to chyba jedna z moich ulubionych sytuacji z tego konwentu.
W związku z tym, iż nie było mi dane o tym, jak to pornobajki u nas raczkować zaczynały (tak jakbym musiał) to postanowiłem udać się na kolejny interesujący mnie panel - "Symbolika w Neon Genesis Evangelion". Cóż mogę rzec... o ile NGE lubię (choć głównie pierwszą połowę, bo potem to już się cuda straszne tam wyprawiają, ażeby tylko tonący okręt ratować) tak w stosunku symboliki w nim wykorzystanej mam bardzo mieszane odczucia. 90% z niej uważam za totalnie przypadkową, wstawioną jak to Anno określił "Bo wygląda cool". Musiałem zatem wybrać się na ten panel i posłuchać, czy ktoś aby na pewno nie próbuje w kreskówce o robotach dopatrzeć się przypadkiem za głębokiego dna. Na całe szczęście jednak, prowadzący nie starał się na siłę uświadomić wszystkim, że "Evangelion jest retellingiem Biblii" a jedynie podrzucił co ciekawsze smaczki, w postaci wyjaśnienia znaczenia imion Aniołów, czy też przytoczył kilka ciekawszych teorii. Panel utrzymany był w konwencji pokazu slajdów z komentarzem, czyli pod względem technicznym był jak najbardziej typowy. Osobiście nie dowiedziałem się na nim raczej niczego nowego, ale myślę że nowym fanom mógł się spodobać.
Następną interesującą mnie atrakcją był... właściwieeee, to atrakcja ta mnie nie interesowała, a poszedłem tam jedynie celem zabicia czasu i pogadania ze znajomymi - "Zachodzące Słońce, czyli ciemne strony Japonii", prowadzona rzez Kota HD. Wszedłem, siadłem i ze znajomymi gadałem. Cat coś tam nawijał o jakichś problemach ekonomicznych, o tym iż Japonia wcale nie jest tak cudowna jak otaku się wydaje etc, etc... ale szczerze powiedziawszy mówił to tak monotonnie, cicho i - co najgorsze - czytając bezpośrednio z kartki, że najzwyczajniej w świecie nikt, poza kilkoma osobami w pierwszym rzędzie, raczej go nie słuchał.  Po tym jak przesiedziałem tam 3 godzinki (tak...panel...był...3-godzinny...what the fuck...) postanowiłem ponownie udać się do baru, zakupić sobie obiad po czym pójść na chwilkę na stoiska, by odebrać zamówione przypinki i koszulkę (więcej w "Burżuj Tiem"). Poszedłem też wtedy popodziwiać wspomniane stoisko sklepu Yatta i miałem tam okazję zapoznać się z niezmiernie sympatycznym człowiekiem - niejakim Michałem. Przez bite 3 godziny gadaliśmy praktycznie o wszystkim, co z fandomem czy sesjami RPG powiązane. Później zaś w okolicach północy udaliśmy się na panel Ludka o Spidermanie, który zdecydowanie był jedną z tych atrakcji, które na Pyrkonie najbardziej mi się spodobały. Nie dość, że Ludek i Jeff w ciekawy sposób o tym superbohaterze nam opowiedzieli, zahaczając w dodatku o jego mniej znane wersje (jak choćby włoska, która jest po prostu przekomiczna), to jeszcze swą obecnością zaszczyciło nas dwóch Spidermanów... niestety nie udało nam się zmusić ich do pojedynku. Był też przypadek pewnej dziewczyny, która gdy Ludek stwierdził, że "batmanowe arkhamy to gówno" z wielkim bulwersem wstała i opuściła salę, wywołując chichot u ludzi zebranych na sali. Panel ogólnie podobał mi się bardzo, miałem okazję dowiedzieć się czegoś nowego a i zdrowo pośmiać, zwłaszcza gdy Ludek stwierdził, iż Spiderman praktycznie całe życie utrzymywał się z "samojebek" (co jest oczywiście prawdą). Niestety jednak, o ile panel początkowo trwać miał 2godziny, to z niewiadomych mi przyczyn został skrócony, w wyniku czego po godzinie wyproszono nas z sali. A szkoda, bo jestem pewien że Ludek i Jeff sporo ciekawego mogli jeszcze opowiedzieć.
Ostatnim sobotnim panelem, który odwiedziłem, był panel o... pornolach klasy B. Jednak nie takich zwykłych pornolach, bowiem... bazujących na historiach o bohaterach komiksów i kreskówek. Mogliśmy na nim obejrzeć trailery takich tworów jak "Wolverine XXX" (w którym swoją drogą goszczą także Spiderman i... Deadpool!), "Smerfy XXX", "Superman XXX", "Family Guy XXX" (który nijak Family Guya nie przypomina). Śmiechu ogółem było mnóstwo, zwłaszcza z racji tego, że aktorzy oczywiście grali tak fatalnie, że aż dobrze, doprowadzając nas chwilami niemal do płaczu swoimi porąbanymi akcentami i gestami. Nie wspomnę już o świetnych nazwiskach, pokroju "Tommy Gunn", czy też "Xander Corvus".
Po tej beczce śmiechu postanowiłem chwilkę się zdrzemnąć, toteż na tym zakończyłem swoje sobotnie łażenie po panelach.

Atrakcje - Niedziela

Około godziny ósmej ponownie przeszedłem się na małe śniadaniowe zakupy. Potem przez godzinkę posiedziałem ze znajomymi przy wejściu na konwent i pogadaliśmy o tematach różnorakich - od mainstreamowych anime, przez gry wideo, na grach wideo kończąc (głównie dlatego, że minęła mnie dwójka ludziów, którzy poznali iż cosplayuję Hazamę). Około dziewiątej udaliśmy się na panel poświęcony chrześcijaństwu w mandze i anime... i powiedzieć muszę szczerze, że był on chyba najlepiej zrealizowany ze wszystkich chrześcijańskich paneli na Pyrkonie. Prowadzący poprowadził faktycznie bardzo fajną dyskusję, przedstawił kilka znanych sobie produkcji (bardzo trafnych w dodatku), omówił jak w róznych aspektach w anime chrześcijaństwo jest postrzegane. Ogółem bawiłem się na tym panelu naprawdę dobrze i gratuluję prowadzącemu umiejętności poprowadzenia twórczej dyskusji. Oby więcej takich paneli.
Zaraz potem udałem się na panel Grisznaka poświęcony czarodziejkom maści wszelakiej. I tu ponownie bawiłem się wyśmienicie, zwłaszcza że wspomnieliśmy nie tylko o słynnych sailorkach, ale także m.in o "Cutie Honey", "Dream Hunter Rem", "Minky Momo", "Symphogear", "Nanoha", "Devil Hunter Yohko" czy też "Vampire Princess Miyu". Bardzo podobał mi się swoją drogą fakt, iż nie było wszędobylskiego gloryifkowania Madoki. Zamiast tego krótko wspomnieliśmy jedynie o serii i powiedzieliśmy otwarcie, czemu jest overrated, ale czemu nadal przyjemnie da się ją oglądać. Oprócz omówienia różnych serii z gatunku "Mahou Shoujo" Grisznak dodatkowo urozmaicił swój panel o ciekawostki o tym, jak gatunek się narodził, rozwijał, jak wygląda w chwili obecnej itd.
Potem przyszła pora na mój drugi panel, poświęcony najgorszym przedpotopowym produkcjom. Ponownie byłem bardzo pozytywnie zaskoczony frewkencją - zapchana była praktycznie cała sala.
Na swoim panelu przytoczyłem najgorsze, moim zdaniem, tytuły z lat 80tych i 90tych. Ci, którzy na mojego bloga zaglądają, zapewne część z nich już znają. Na panelu opowiedziałem co nieco o takich tytułach jak m.in "Kakugo no Susume", "Genocyber", "MD Geist Death Force", "Battle Can Can", czy choćby "Amazing Nurse Nanako". Najwięcej śmiechu było zdecydowanie przy oglądaniu klipów z "Kakugo", zwłaszcza, iż miałem je... w wersji hiszpańskiej. Przy tekstach pokroju "POTETNZIAMO MAXIMO" (czy jakoś tak) cała sala wywracała się niemal ze śmiechu.
Na sam koniec popytałem także uczestników o to, jakie serie ich zdaniem są najgorsze (padało oczywiste "Elfen Lied" czy choćby "Mars of Destruction", ale także i rzadziej krytykowane tytuły, jak np. "Yatterman") oraz miałem okazję, tak "na krzywy ryj" że tak powiem polecić "Devilmana", bowiem zapytany zostałem która ze starych serii jest faktycznie symboliczna i ciekawa. Gdy panel zakończyłem zostałem wynagrodzony gromkimi brawami, co nie ukrywam, bardzo mile mnie zaskoczyło. Ba, po panelu kilku ludzi nawet ze mną chciało na osobności pogadać, a jeden ludź nawet o autograf (co, od kiedy to ja fejmem w Polskim Fandomie jestem?) mnie poprosił.
Ostatnim panelem, w którym brałem udział, był prowadzony przez Szamana Fetyszy panel o "Demografii Fandomowej". Na prelekcji tej prowadzący, na podstawie danych z "Tanuki.pl" (czy jest to najlepsze źródło to bym spekulował, ale fakt faktem są jednym z największych polskich serwisów fandomowych) pokazał nam, jakie produkcje, w zależności od wieku i płci, fani w naszym kraju oglądają. Ku mojemu zdumieniu szmiry pokroju "Elfen Lied" czy też "Code Geass R2" nadal są u nas niezmiernie popularne. Na całe szczęście jednak, na listy wkradły się również i dobre tytuły, takie jak "Fullmetal Panic" czy też "Fullmetal Alchemist". Pojawiło się oczywiście kilka anegdotek i żartów, jak np. ten o tym, iż to "Grisznak zawyża średnią oglądalność mahou shoujo w Polsce" (co jest w sumie... prawdą). Panel upłynął zatem w przyjemnej, śmiechowej atmosferze i był okazją do wymiany kilku poglądów.


Podsumowanie

"Pyrkon 2014" podobał mi się niezmiernie. Mogłem spotkać się z wieloma znajomymi; wziąłem udział w licznych, świetnych atrakcjach (choć i gorsze się zdarzały); poznałem wielu nowych, wspaniałych ludzi; a i obłowiłem się w łupy pieniężne. Moje panele również zostały bardzo ciepło przyjęte, a jakby tego było mało, wielu ludzi rozpoznało, iż cosplayuję Hazamę i robili sobie ze mną zdjęcia, co nie ukrywam, bardzo mi się podobało, bowiem pamiętam iż na Bace praktycznie nikt tej postaci nie kojarzył.
Niestety jednak, w 100% różowo nie było. Pojawiło się kilka rzeczy, które już nieszczególnie mi się podobały. Po pierwsze, wspomniany wcześniej problem z oznakowaniem mapki, po drugie - rzeczy w szatni układane były na zasadzie "aby upchnąć", po trzecie - wspomniany problem z salami Mango i Animu, które potraktowane zostały w tym roku strasznie po macoszemu, po czwarte - zachowanie niektórych uczestników. Mimo że w większości do nich zastrzeżeń nie mam, tak Ci, którzy w sali M&A2 się pojawili, naświnili tam niezwykle. Wszędzie praktycznie walały się resztki słonecznika czy innego żarcia. A jakby tego było mało, mangozjeby rozwaliły dwa blaty - jeden szklany, jeden drewniany - bo nie zwracały uwagi gdzie i jak siadają.
Nie są to jednak takie wady, których nie da się poprawić, zatem mam spore nadzieje, że organizatorzy wyciągną poprawne wnioski i na następnej edycji "Pyrkonu" takowych już nie uświadczymy.
Za rok jadę zdecydowanie. Na pewno też ponownie zgłoszę jakieś ciekawe atrakcje, tak więc wstępnie i na nie zapraszam *śmiech*. 
Nie wiem szczerze mówiąc, na jakim następnym konwencie się zjawię. Najprawdopodobniej będzie to Warszawski Zlot Figurkowiczów w sierpniu, jeśli takowy się odbędzie. Być może pojawię się jeszcze na "Dniach Fantastyki", jeśli nic mi w paradę nie wejdzie. 

No, i na sam koniec...

Burżuj tiem! - zdjęcia łupów

Przypinki - Sakamoto Mio&Takei Junko (Strike Witches) oraz Kirika Akatsuki (Senki Zesshou Symphogear G)

Komiksy - "Strike Witches" tom 1 (wydanie anglojęzyczne), "Girls und Panzer" tom 1 oraz "Neon Genesis Evangelion" tom 7

Zaznaczyć muszę, iż niezmiernie podoba mi się komiksowa wersja "Strike Witches". Nie dość, że komiks jest bardzo ładnie wydany (choć jakość papieru gorsza niż u nas) to jeszcze ilustracje są prześliczne a i przedstawiona historia dość ciekawa (i inna niż ta z serialu animowanego)

Talia kart "Weiss Schwarz" z Madoki. Chciałem kupić z "Symphogeara", ale niestety, kart z tej serii u nas jeszcze nie wydano. Oh well, trzeba będzie zaimportować kiedyś.

W zestawie, prócz talii, mamy instrukcję do gry + specjalną matę

W talii znajduje się 51 kart.

Niezmiernie zadowolony jestem z faktu, że w talii którą nabyłem przeważają Sayaki

Homurę zaś wywali się, gdy dopadnę boostery z "Symphogeara". Co poniektóre Madoki też zapewne wymienię, bo za dobrych statów/efektów nie mają.

No, tą Homurę może zostawię, bo karta dość dobra


Koszulka z Noel Vermillion z "BlazBlue"

Tył koszulki

Na deser...