środa, 4 lutego 2015

Wakacje w Akihabarze - "Cyberteam in Akihabara: 2011 Summer Vacation" (1999)

Jakiś czas temu recenzowałem tutaj dość specyficzną serię, zatytułowaną "Cyberteam in Akihabara". Bajka ta, choć miała mnóstwo ciekawych pomysłów, tak nie potrafiła ich umiejętnie ze sobą połączyć, w wyniku czego okazała się totalnie chaotycznym pierdolnikiem, którego jedynym ratunkiem była świetna muzyka. Stąd też nie ukrywam, że jakoś nie spieszyło mi się do obejrzenia jej kontynuacji... no, ale że jeden z ziomeczków zaprosił mnie do zabawy "Obejrzę 50 lub więcej bajek z backlogu w 2015 roku" to postanowiłem w końcu się przemóc i po kinówkę dopowiadającą dalsze wydarzenia sięgnąć... i ku mojemu zaskoczeniu, okazała się ona całkiem przyjemna. Ale po kolei...
A, tak - JAKOŻE JEST TO KONTYNUACJA, TO TRADYCYJNIE OSTRZEGAM PRZED SPOILERAMI JAKIE MOGĄ SIĘ W TEKŚCIE POJAWIĆ.

Akcja filmu dzieje się rok po wydarzeniach z serii telewizyjnej. Właśnie skończył się kolejny rok szkolny i nasze dziewczynki snują plany co do wakacji. Po krótkiej dyskusji postanawiają wybrać się razem nad morze. W związku z tym, Hibari i Tsubame postanawiają wybrać się do centrum handlowego, celem zakupu nowych, uroczych strojów kąpielowych. W wyniku nieoczekiwanego splotu wydarzeń jednak, nasze bohaterki zostają porwane! Co więcej, również ich koleżanki - Tsugumi i Suzume - padają ofiarą tajemniczego porywacza. Jak się też szybko okazuje, porwanie to jest najmniejszym z problemów naszych bohaterek. Niedługo przyjdzie im bowiem ponownie stawić czoła stacji kosmicznej Metatrone, która coraz bardziej wymyka się spod kontroli księcia Crane i zaczyna dosłownie wyrywać Akihabarę z korzeniami z powierzchni planety.

Historia w kinówce opowiedziana do nader skomplikowanych nie należy. Punktuje jednak bardzo mocno tym, że w przeciwieństwie do tej znanej z serii TV, jest spójna i sensowna. Wszystkie wydarzenia następują po sobie w logicznym porządku i nie ma tutaj losowego skakania pomiędzy kolejnymi scenami, czy też nagłego urywania wątków. Przyczepić się jednak muszę do zakończenia. Jest ono okropnie rozczarowujące i pospieszane. Wygląda mniej więcej tak, jakby dopiero w ostatnich 5 minutach twórcy pokapowali się, że kończy im się czas i że przydałoby się tę historię jakoś domknąć. Nie muszę chyba mówić, że mocno gryzie się to z całkiem dobrze rozplanowaną pozostałą częścią filmu?
W recenzji serii telewizyjnej wspominałem, że w trakcie seansu za cholerę nie byłem w stanie określić, do jakiej grupy wiekowej twórcy właściwie swoje dzieło kierowali, bowiem typowo dziecinne żarty i gagi przeplatały się z kiepskawymi erotycznymi zagrywkami i docinkami. W kinówce te drugie zredukowano do praktycznego minimum i zastąpiono je większą ilością typowego, acz całkiem śmiesznego slapstickowego humoru, co zdecydowanie wyszło na dobre. Wszystko to sprawia, że film ogląda się o wiele przyjemniej niż serię telewizyjną.
Postacie nie zmieniły się. Nadal są to dość ograne archetypy, nie wyróżniające się niczym na tle podobnych sobie postaci z innych bajek. Da się je lubić, ale nie ma co oczekiwać po nich żadnego rozbudowanego rozwoju. Podobały mi się jednak zachodzące między nimi dialogi i interakcje - choć proste, były naprawdę naturalne i zabawne, co zdecydowanie działa na korzyść produkcji.

Co zaś rzec można o oprawie audiowizualnej? Wypiękniała i to bardzo. O ile projekty postaci w serii TV były po prostu paskudne i reprezentowały sobą wszystko co najgorsze w latach 90-tych, tak te kinówkowe są naprawdę śliczne i choć nadal zdarza im się ulegać nieco dziwnym deformacjom, to patrzy się nań naprawdę przyjemnie. Co najważniejsze - dziewczynki faktycznie wyglądają teraz na świeżo upieczone gimnazjalistki, a nie koślawo nabazgrolone 8-latki. Podobały mi się też tła - schludne, szczegółowe i utrzymane w odpowiednio dobranych kolorach. Poprawiono także animację i pracę kamery - mniej jest chrupnięć, mniej jest pokazów slajdów i stock footage. Szkoda ino, że mniej jest także walk... 
Muzyka nadal jest wyborna. Utwory grające w tle wydarzeń dopasowane są bardzo dobrze i świetnie podkreślają atmosferę każdej ze scen. Ponownie dostajemy także wyborne piosenki zaśpiewane przez Masami Okui. "Labyrinth" oraz "Hot Spice" to zdecydowanie jedne z moich ulubionych utworów z lat 90-tych.
Poprawiła się także gra aktorska. Choć w serii telewizyjnej głosy postaci mnie raczej irytowały, tak tutaj wypadły całkiem nieźle i nawet piszcząca Hibari nie dawała mi się we znaki aż tak jak przedtem. Nadal nie ma tutaj oczywiście jakichś wielkich rewelacji, ale brzmi to zdecydowanie lepiej.

Podsumowując, film jest całkiem okej i naprawdę mnie zaskoczył. Po tragicznej serii telewizyjnej oczekiwałem równie debilnej i chaotycznej pełnometrażówki, która nieustannie wprowadzać będzie mnie w konsternację oraz zażenowanie, a tymczasem naprawdę dobrze się bawiłem i burczeć i narzekać zacząłem dopiero pod koniec. Szkoda ino, że aby obejrzeć film trzeba najpierw przebić się przez okropnie syfiastą serię TV. Wątpię, by wielu się chciało. Jeśli jednak tamten burdel już za wami, to zdecydowanie warto dać kinówce szansę. Przestrzegam od razu jednak, że nie ma do niej żadnych subów poza nieszczęsnymi "Crabstick"/"Hong Kong" subs, czyli pisanymi kalekim angielskim napisami z bootlegowych kaset VHS, czy też płyt DVD. Choć są bardziej zrozumiałe niż te znane choćby z "Mazinger Z" czy OVA z serii "Devilman", tak dalej chwilami trzeba bajkę pauzować i główkować, "o co właściwie w tej wypowiedzi chodzi...".

Typ Anime - Film Kinowy
Rok produkcji - 1999
Pełny Tytuł: „Akihabara Dennou Gumi: 2011 Nen no Natsuyasumi” ("Cyber Team in Akihabara: 2011 Summer Vacation")
 Reżyseria: Fujimoto Yoshitaka, Hiroaki Sakurai
Scenariusz: Katsumi Hasegawa
Muzyka: Shinkichi Mitsumune
Gatunek: Powered Armor, Science Fiction, Komedia
Liczba Odcinków: 1
Studio: Production I.G
Ocena Recenzenta: 6/10

Screeny:







Brak komentarzy:

Prześlij komentarz